მე უნდა წავიდე იქამდე, რომ ვთქვა, რომ სატელევიზიო ახალი ამბების შოუს სურეალისტურ ჩარჩოებში ჩასმული ანტიკომუნიკაციის თეორია, რომელშიც განთავსებულია ისეთი დისკურსის ტიპი, რომელიც უტოვებს ლოგიკას, მიზეზს, თანმიმდევრობას და წინააღმდეგობის წესებს. ესთეტიკაში, მე მჯერა, რომ ამ თეორიის სახელი არის დადაიზმი; ფილოსოფიაში, ნიჰილიზმი; ფსიქიატრიაში, შიზოფრენია. თეატრის
(I should go so far as to say that embedded in the surrealistic frame of a television news show is a theory of anticommunication, featuring a type of discourse that abandons logic, reason, sequence and rules of contradiction. In aesthetics, I believe the name given to this theory is Dadaism; in philosophy, nihilism; in psychiatry, schizophrenia. In the parlance of the theater, it is known as vaudeville.)
ნილ ფოსტალიონით "საკუთარი თავის სიკვდილამდე", აკრიტიკებს სატელევიზიო ამბებს, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ იგი მოქმედებს სურეალისტური პარადიგმის ფარგლებში, რომელიც განასახიერებს ანტიკომუნიკაციის თეორიას. ეს თეორია ხელს უწყობს დისკურსს, რომელიც უგულებელყოფს ლოგიკის, თანმიმდევრობისა და წინააღმდეგობის პრინციპებს, რაც იწვევს რაციონალური კომუნიკაციის განვითარებას. ფოსტალიონი ამ შეფერხებას აერთიანებს სხვადასხვა სფეროებში, დაასახელა იგი, როგორც დადაიზმი ესთეტიკაში, ნიჰილიზმი ფილოსოფიაში, ფსიქიატრიაში შიზოფრენია და თეატრში ვოდევი.
ფოსტალიონის ანალიზი ხაზს უსვამს ამგვარი დისკურსის შემაშფოთებელ გავლენას საზოგადოებრივ კომუნიკაციაზე, რადგან ის პრიორიტეტს უწევს გასართობად მნიშვნელოვან დიალოგს. ეს ცვლა იწვევს კულტურას, სადაც სიღრმე და მიზეზი შესწირეს სპექტაკლისთვის, რაც მის ფართო შეშფოთებას შეესაბამება მედიის გაჯერების საზოგადოებრივ შედეგებთან და რაციონალური საზოგადოებრივი დისკურსის დაცემასთან დაკავშირებით.