ჯოზეფ ჰელერის რომანში "Catch-22", პერსონაჟი ასახავს ბედნიერებისა და ზნეობის რთულ ბუნებას. ციტატა "მე ვფიქრობდი, რომ ამორალური იყო უბედური ყოფილიყო" მიგვითითებს ბრძოლა პირად გრძნობებსა და საზოგადოებრივ მოლოდინს შორის. იგი ხაზს უსვამს, თუ როგორ შეიძლება ზეწოლამ მუდმივად ბედნიერი იყოს დანაშაულის გრძნობა ნეგატიური ემოციების განსახილველად.
ეს იდეა იწვევს მკითხველს გადახედოს ჩვეულებრივი რწმენას, რომ უბედურება თანდაყოლილი არასწორია. ამის ნაცვლად, იგი გვთავაზობს, რომ ემოციები, როგორც პოზიტიური, ასევე უარყოფითი, ადამიანის გამოცდილების ბუნებრივი ნაწილია და არ უნდა იყოს სტიგმატიზებული. ჰელერის ნაშრომი ხელს უწყობს ფსიქიკური ჯანმრთელობის სირთულეების და ცხოვრების აბსურდულობის უფრო ღრმად გაგებას, განსაკუთრებით საომარ კონტექსტებში.