ამ ნაწარმოებებში წარმოსახვა ტოლია თანაგრძნობით; ჩვენ არ შეგვიძლია განვიცადოთ ყველაფერი, რაც სხვებმა გაიარეს, მაგრამ ჩვენ შეგვიძლია გვესმოდეს, რომ ყველაზე საშინელი პირებიც კი მხატვრული ნაწარმოებებში. კარგი რომანი არის ის, რაც აჩვენებს ინდივიდების სირთულეს და ქმნის საკმარის ადგილს, რომ ყველა ამ პერსონაჟს ხმა ჰქონდეს; ამ გზით რომანს ეწოდება დემოკრატიული-არა ის, რომ იგი
(Imagination in these works is equated with empathy; we can't experience all that others have gone through, but we can understand even the most monstrous individuals in works of fiction. A good novel is one that shows the complexity of individuals, and creates enough space for all these characters to have a voice; in this way a novel is called democratic-not that it advocates democracy but that by nature it is so. Empathy lies at the heart of , like so many other great novels-the biggest sin is to be blind to others' problems and pains. Not seeing them means denying their existence.)
აზარ ნაფისის "კითხულობს ლოლიტას თეირანში", წარმოსახვა მჭიდრო კავშირშია ემპათიასთან, მიგვითითებს იმაზე, რომ სანამ ჩვენ ვერ განვიხილავთ სხვის ცხოვრებას, ლიტერატურა საშუალებას გვაძლევს გავიგოთ ყველაზე რთული პერსონაჟებიც კი. კარგად შემუშავებული რომანი უზრუნველყოფს პლატფორმას მრავალფეროვანი ხმებისთვის, ასახავს ნიუანსისა და სიღრმის მქონე პირებს. სიუჟეტების ეს დემოკრატიული ხარისხი მკითხველს იწვევს სხვადასხვა პერსპექტივებითა და ემოციებით.
ნაფისი ხაზს უსვამს, რომ ჭეშმარიტი თანაგრძნობა აუცილებელია ლიტერატურაში; სხვათა ბრძოლების ამოცნობისა და გაგების შეუძლებლობა მნიშვნელოვან მორალურ წარუმატებლად განიხილება. სხვისი გაჭირვების შესახებ ინფორმირებულობის გამოყენებით, რომანები პასუხისმგებლობის გრძნობას აყენებენ ჩვენი თანამემამულეების მიმართ, რაც ხაზს უსვამს იმას, რომ სხვისი ტკივილის უგულებელყოფა ეფექტურად აყენებს მათ არსებობას.