საგაზეთო საქმეში პერსონალის მენეჯერის მოსვლამდე ბოლო თაობაში ვიყავი. თქვენ დაიქირავეს რედაქტორებმა - და რედაქტორებმა, რომლებიც იღებდნენ შანსს იმის შესახებ, რასაც ისინი ნიჭიერად თვლიდნენ და არ დაქირავებდნენ რეზიუმეს.
(In the newspaper business, I was in the last generation before the arrival of the personnel manager. You were hired by editors - and editors who would take a chance on what they perceived to be talent and not hire a resume.)
ეს ციტატა ხაზს უსვამს ჟურნალისტიკის წარსულ ეპოქას, სადაც დაქირავება განპირობებული იყო ინტუიციით და რეპუტაციით, ვიდრე ფორმალური კვალიფიკაციებით ან რეზიუმეებით. ეს ხაზს უსვამს იმ პერიოდს, როდესაც რედაქტორებმა უფრო პიროვნული როლი ითამაშეს აღქმული პოტენციალის საფუძველზე ნიჭის შერჩევაში, რაც ხელს უწყობს უფრო ორგანულ და, შესაძლოა, რისკის შემცველ გარემოს. პერსონალის მენეჯერებისა და სტანდარტიზებული დაქირავების პროცესების გამოყენებაზე გადასვლას შეიძლება ჰქონდეს მასშტაბური ეფექტურობა, მაგრამ, სავარაუდოდ, ეს ხდება ადამიანური განსჯის ხარჯზე და ნედლი ნიჭის ცალსახად აღიარების ხარჯზე. ამაზე ფიქრი, ის გამოწვევას უქმნის დაქირავების თანამედროვე პრაქტიკას და ხელს უწყობს ნიჭის იდენტიფიცირების ხელახლა შეფასებას - შესაძლოა, შეგვახსენოს, რომ ნამდვილი უნარი ხშირად აღემატება იმას, რაც შეიძლება ქაღალდზე გამოითვალოს.
