ტერმინი "უდანაშაულობა" იწვევს სიწმინდისა და ხიბლის გრძნობას, რაც მას განასხვავებს უფრო ხშირად გაგებული "უდანაშაულობის "გან. ეს განსხვავება მიგვითითებს იმაზე, რომ "უდანაშაულობა" ინახავს უფრო ღრმა, თითქმის პოეტურ რეზონანსს, მიანიშნებს იმ ხარისხზე, რომელიც გადალახავს დანაშაულის ან დანაშაულის ნაკლებობას. მთხრობელი ასახავს ამ ნიუანსზე და ფიქრობს, თუ როგორ იძენს სიტყვა რაღაც უნიკალურ და მიმზიდველს.
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის წიგნის "იშვიათი ღრუბლების მიმართვა" კონტექსტში, ენის ეს გამოკვლევა ხაზს უსვამს სიტყვების სილამაზეს და მათ მრავალფეროვან მნიშვნელობებს. იგი ხაზს უსვამს ავტორის შესაძლებლობას, რომ ყოველდღიური კონცეფციები ლირიკული სიღრმით შეაფასოს, მკითხველს მიიწვია ენის დახვეწილობა და მისი ემოციური წონა.