იზაბელის პირადი თეორია მორალური სიახლოვის შესახებ, იმ ვალდებულებების საფუძველი, რომელიც არსებობდა, როდესაც სხვებს საკმაოდ ახლოს აღმოვჩნდით, რომ შეგვეძლოს მათი საჭიროებების მოწმე ან გრძნობა, ან როდესაც ჩვენ სხვაგვარად ვიყავით, რაც მათ პრობლემებთან იყო დაკავშირებული. ჩვენ ვერ მოვიქცეთ მსოფლიოში ყველა ტანჯვასთან ან საჭიროებასთან, მაგრამ ჩვენ შეგვეძლო და უნდა გვეცვა იმ
(Isabel's private theory of moral proximity, the basis of those obligations that came into existence when we found ourselves close enough to others to be able to witness or feel their needs, or when we were in some other way linked to their plight. We could not deal with all the suffering or need in the world, but we could-and should-deal with that sliver of suffering that was reasonably close to us.)
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის "შორეული შეხედულებისამებრ ყველაფერზე", იზაბელი წარმოგიდგენთ მის პირად თეორიას მორალური სიახლოვის შესახებ, რაც ხაზს უსვამს ჩვენს ეთიკურ პასუხისმგებლობებს იმ მიმართ, რომელთა მიმართ ჩვენ უშუალოდ ვხედავთ ან იგრძნობს კავშირს. ეს კონცეფცია მიგვითითებს იმაზე, რომ მიუხედავად იმისა, რომ შეუძლებელია მსოფლიოში ყველა ტანჯვის მოგვარება, ჩვენ ვალდებულნი ვართ დავეხმაროთ მათ, ვისი საჭიროებებიც ჩვენ შეგვიძლია მოვიძიოთ, ან ვისთან გვაქვს კავშირი გარკვეულწილად.
ეს თეორია ხაზს უსვამს პირადი ურთიერთობებისა და ფიზიკური ყოფნის მნიშვნელობას ჩვენს მორალურ ვალდებულებებში. ტანჯვის მართვადი მასშტაბის ფოკუსირებით, იზაბელი ხელს უწყობს თანაგრძნობისა და დახმარების უფრო ლოკალიზებულ მიდგომას, რაც ხელს უწყობს იმ აზრს, რომ ჩვენ შეგვიძლია განვიხილოთ ჩვენი უშუალო გარემოთი, ვიდრე გლობალური საკითხებით გადატვირთული.