არ ჩანდა, რომ ვენდი რაიტმა დაიბადა სისხლი და შინაგანი ორგანოები, როგორც სხვა ადამიანები. სიახლოვეს იგი გრძნობდა თავს, რომ იყო squat, ცხიმიანი, ოფლიანობა, გაუნათლებელი კვადრატი, რომლის კუჭი ააფეთქეს და რომლის სუნთქვა ამოიღო. მის მახლობლად მან გააცნობიერა ის ფიზიკური მექანიზმები, რომლებიც მას ცოცხლად ინარჩუნებდა; მის შიგნით მანქანები, მილები და სარქველები და გაზის კომპრესორები
(It did not seem possible that Wendy Wright had been born out of blood and internal organs like other people. In proximity to her he felt himself to be a squat, oily, sweating, uneducated nurt whose stomach rattled and whose breath wheezed. Near her he became aware of the physical mechanisms which kept him alive; within him machinery, pipes and valves and gas-compressors and fan belts had to chug away at a losing task, a labor ultimately doomed. Seeing her face, he discovered that his own consisted of a garish mask; noticing her body made him feel like a low-class wind-up toy.)
ფილიპ კ. დიკის "Ubik" - ში პერსონაჟი განიცდის ღრმა გრძნობას არაადეკვატურობის დროს, როდესაც ვენდი რაიტის თანდასწრებით. იგი აღიქვამს მას, როგორც თითქმის ეთერულ, მკვეთრად ეწინააღმდეგება საკუთარ ფიზიკურობას, რაც, მისი აზრით, არის საფუძველი და მექანიკური. ეს თვითცნობიერება ხაზს უსვამს მის აღქმას, რომ იყოს უბრალო მანქანა, ებრძვის ცხოვრების სამყაროში. ვენდი წარმოადგენს იდეალს, რომელიც მისთვის მიუწვდომელია, აძლიერებს მის დაქვემდებარებას.
ეს მკაცრი შედარება იწვევს მას საკუთარი არსებობის შესახებ. ის საკუთარ თავს განიხილავს, როგორც ადამიანის დაბალი კლასის, ნედლი ვერსიას, ხოლო ვენდი განასახიერებს სილამაზისა და მადლის იდეალიზებულ ფორმას. შიდა აპარატების მეტაფორა ემსახურება მისი გაუცხოების გრძნობებს და ეგზისტენციალურ შიშს, რომელიც თან ახლავს ადამიანის სიკვდილიანობისა და შეზღუდვების რეალიზაციას. საბოლოო ჯამში, ნაცნობობა აძლიერებს მის შინაგან კონფლიქტს და უბიძგებს მას საკუთარი არაადეკვაციების დაპირისპირებაში.