ეს ნამდვილად არის სიამოვნება, რომ აღარ გაუკეთოთ flume გარშემო არეულობის დარბაზში. აღარ არის ის, რომ "გაიარეთ მარილი, უოლტ.
(It sure is a pleasure not having Flume around in the mess hall any more. No more of that 'Pass the salt, Walt.'Or 'Pass the bread, Fred.'Or 'Shoot me a beet, Pete.)
ჯოზეფ ჰელერის რომანში Catch-22- ში, არეულობის დარბაზში პერსონაჟის არარსებობა მის გარშემო მყოფებს შვება მოაქვს. ფლუმეს ყოფნას ახასიათებდა მისი შემაშფოთებელი ჩვევა, რომ მოუწოდებდა ამქვეყნიურ ნივთებს playful, მაგრამ გამაღიზიანებელი ფორმით, იგივე რითმის გამოყენებით მრავალჯერადი თხოვნისთვის. ამან შექმნა განმეორებადი და დამაბრკოლებელი ატმოსფერო ჭამის დროს.
სპიკერი გამოხატავს ახალშობილ სიამოვნებას არეულობის დარბაზში Flume– ის ანტიკების გარეშე, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ მისმა გამგზავრებამ ყველასთვის გააუმჯობესა სასადილო გამოცდილება. ეს ხაზს უსვამს, თუ როგორ შეიძლება ინდივიდუალურმა ქცევამ მნიშვნელოვნად იმოქმედოს ჯგუფის დინამიკაზე, განსაკუთრებით იმ ადგილებში, როგორიცაა არეულობის დარბაზი, სადაც ფასდება ამხანაგობა და მშვიდობიანი კვება.