ეს იყო გამთენიისას ბოლონიის დიდი დიდი ალყის დროს, როდესაც უღიმღამო მკვდარი კაცები ღამის საათებს უშვებდნენ, როგორც ცოცხალი მოჩვენებები და მშიერი ჯო, ნახევრად გაათავისუფლეს მისი გონება შფოთვით, რადგან მან დაასრულა მისიები
(It was just before dawn during the Great Big Siege of Bologna, when tongueless dead men peopled the night hours like living ghosts and Hungry Joe was half out of his mind with anxiety because he had finished his missions)
ბოლონიის დიდი დიდი ალყის შუაგულში, ამაზრზენი ატმოსფერო ავსებს ჰაერს გამთენიისას, სადაც მკვდრეთით ყოფნა ხდება უშეცდომოდ რეალური, თითქმის მოჩვენებების მსგავსად. ეს სურეალური გამოცდილება აძლიერებს მშიერი ჯო, რომელიც აღფრთოვანებულია შფოთვით, რაც ასახავს ომის ქაოტურ და ტრაგიკულ ბუნებას, რადგან ის მისი მისიების შემდგომ პერიოდს განიცდის.
ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22" იპყრობს ამ მწუხარე მომენტს, რაც ასახავს ომის დროს ჯარისკაცების ფსიქოლოგიურ არეულობას. მშიერი ჯოის გონება, სიგიჟის ზღვარზე, ხაზს უსვამს საბრძოლო აბსურდულობასა და საშინელებას, რაც ცხადყოფს, თუ რამდენად ღრმად მოქმედებს ომი, რომელიც გავლენას ახდენს მათში.