სასწაულებრივი იყო. ეს თითქმის არ იყო ხრიკი, მან დაინახა, რომ პირიქით გადაქცეულიყო სათნოება და ცილისწამება ჭეშმარიტებად, თავმდაბლობაზე თავმდაბლობა, ქველმოქმედება, ქურდობა საპატივცემულოდ, გულწრფელობაში სიბრძნეში, სისასტიკეში პატრიოტიზმში და სამართლიანობაში. ყველას შეეძლო ამის გაკეთება; მას ტვინი საერთოდ არ სჭირდებოდა. მას უბრალოდ არ სჭირდებოდა ხასიათი.
(It was miraculous. It was almost no trick at all, he saw, to turn vice into virtue and slander into truth, impotence into abstinence, arrogance into humility, plunder into philanthropy, thievery into honor, blasphemy into wisdom, brutality into patriotism, and sadism into justice. Anybody could do it; it required no brains at all. It merely required no character.)
ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22", პროტაგონისტი ასახავს მორალურად საეჭვო მოქმედებების ერთი შეხედვით სათნოებას. იგი შენიშნავს, რომ ეს არ მოითხოვს დაზვერვას და უნარს; უფრო მეტიც, იგი მოითხოვს მორალური მთლიანობის ნაკლებობას. ეს დაკვირვება ხაზს უსვამს საზოგადოების ცინიკურ შეხედულებას, სადაც ტრადიციულად არასწორად მიჩნეული მოქმედებები შეიძლება მოხდეს, რომ კეთილშობილური გამოცხადდეს ენისა და აღქმის მანიპულირებით.
თხრობა მიგვითითებს, რომ ზნეობის ასეთი დამახინჯება ჩვეულებრივია და გულწრფელად აკრიტიკებს ადამიანის ტენდენციას არაეთიკური ქცევის რაციონალიზაციისკენ. ამ კონვერტაციის მისაღწევად, როგორც მარტივი, ჰელერი ხაზს უსვამს ინდივიდებსა და სისტემებში არსებულ აბსურდულობასა და ფარისევლობას, რომლებიც პრიორიტეტულად ასრულებენ ნამდვილ ეთიკურ ფასეულობებს.