ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22", პროტაგონისტი ასახავს მორალურად საეჭვო მოქმედებების ერთი შეხედვით სათნოებას. იგი შენიშნავს, რომ ეს არ მოითხოვს დაზვერვას და უნარს; უფრო მეტიც, იგი მოითხოვს მორალური მთლიანობის ნაკლებობას. ეს დაკვირვება ხაზს უსვამს საზოგადოების ცინიკურ შეხედულებას, სადაც ტრადიციულად არასწორად მიჩნეული მოქმედებები შეიძლება მოხდეს, რომ კეთილშობილური გამოცხადდეს ენისა და აღქმის მანიპულირებით.
თხრობა მიგვითითებს, რომ ზნეობის ასეთი დამახინჯება ჩვეულებრივია და გულწრფელად აკრიტიკებს ადამიანის ტენდენციას არაეთიკური ქცევის რაციონალიზაციისკენ. ამ კონვერტაციის მისაღწევად, როგორც მარტივი, ჰელერი ხაზს უსვამს ინდივიდებსა და სისტემებში არსებულ აბსურდულობასა და ფარისევლობას, რომლებიც პრიორიტეტულად ასრულებენ ნამდვილ ეთიკურ ფასეულობებს.