ნაგუიბ მაჰფუზის "შაქრის ქუჩა" იკვლევს საზოგადოებას, სადაც ნორმები ფუნდამენტურად არეულობს. ასეთ დისფუნქციურ გარემოში, პირები, რომლებიც გამოხატავენ გონებრივ ან მორალურ ძალას, შეიძლება აღიქმებოდეს როგორც პრობლემური, ხოლო ისინი, ვინც ჭეშმარიტად უსიამოვნოა, ეთიკის ან ქცევის თვალსაზრისით, ხშირად აღინიშნება ან მიიჩნევა მისაღები. ფასეულობების ეს ინვერსია ხაზს უსვამს დაბნეულობას და გაუარესებას სოციალურ სტრუქტურაში.
ციტატა ხაზს უსვამს იმ სამყაროს ირონიას, სადაც სიწმინდე იკარგება, რაც იწვევს ჯანსაღად ან ავადმყოფი. Mahfouz ხატავს საზოგადოებრივი კოლაფსის ნათელ სურათს, რაც მკითხველს აიძულებს აისახოს იმ სამყაროში ცხოვრების შედეგების შესახებ