მორალური სილამაზე ისეთივე აშკარად არსებობდა, როგორც სილამაზის ნებისმიერი სხვა ფორმა და ალბათ ეს იყო იქ, სადაც ჩვენ შეგვიძლია ვიპოვნოთ ღმერთი, რომელიც ასე ნათლად და ზოგჯერ უცნაურად იყო აღწერილი ჩვენს ხმაურიანი რელიგიური ახსნა -განმარტებებით. ეს იყო დამაინტრიგებელი აზრი, რადგან ეს იმას ნიშნავდა, რომ კონცერტი შეიძლება იყოს სულიერი გამოცდილება, საერო ნახატი რელიგიური ხატი,
(Moral beauty existed as clearly as any other form of beauty and perhaps that was where we could find the God who was so vividly, and sometimes bizarrely, described in our noisy religious explanations. It was an intriguing thought, as it meant that a concert could be a spiritual experience, a secular painting a religious icon, a beguiling face a passing angel.)
ზნეობრივი სილამაზის კონცეფცია წარმოდგენილია, როგორც სილამაზის მნიშვნელოვანი და მკაფიო ფორმა, რაც პოტენციურად გვთავაზობს ღვთიური უფრო ღრმა გაგებას. ეს პერსპექტივა მიგვითითებს იმაზე, რომ ღმერთი შეიძლება გამოვლინდეს გამოცდილებითა და გამონათქვამებით, რომლებიც გადალახავს ტრადიციულ რელიგიურ კონტექსტებს, რაც გულისხმობს კავშირს ხელოვნებას, მუსიკასა და სულიერებას შორის.
ეს იდეა არამარტო გააზრებული, არამედ აფიქსირებს, თუ როგორ შეიძლება აღქმა წმინდა ან წმინდა ყოველდღიურ ცხოვრებაში. ეს მიუთითებს იმაზე, რომ სილამაზის მომენტები, იქნება ეს სპექტაკლი, ვიზუალური ნამუშევარი, თუ პიროვნების სიურპრიზი, შეიძლება ემსახურებოდეს როგორც ღვთაებრივი, თუნდაც საერო გარემოში.