ცხოვრებაში ყველაზე სერიოზული დაპირისპირებები არ არის პოლიტიკური, ისინი ეგზისტენციალურია. შეიძლება დათანხმდეს ვინმეს პოლიტიკურ პოზიციას, მაგრამ ფუნდამენტური გზით არ ეთანხმებით, თუ როგორ მივიდნენ ისინი ამ თანამდებობაზე. ეს არის დამოკიდებულების საკითხი, მორალური კონფიგურაცია. მე და ჩემმა მეუღლემ უამრავი საჩივარი გვქონდა, მაგრამ ეს ყველაფერი ფუნდამენტურ განსხვავებას
(Most serious confrontations in life are not political, they are existential. One can agree with someone's political stance but disagree in a fundamental way with how they came to that position. It is a question of attitude, of moral configuration. My husband and I had plenty of grievances, but it all boiled down to a fundamental difference in the way we perceived life, the context within which we defined ourselves and our world. For that, there was no reconciliation or resolution, there was only separation or surrender.)
მის წიგნში "საგნები, რომელთა შესახებაც ჩუმად ვიყავი", აზარ ნაფიზი ხაზს უსვამს იმას, რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი კონფლიქტები, რომელთა წინაშეც ჩვენ ვხვდებით, ხშირად ეგზისტენციალურია, ვიდრე პოლიტიკური. ეს განსხვავება ხაზს უსვამს იმას, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ადამიანებმა შეიძლება გაზიარონ პოლიტიკური შეხედულებები, მათი ძირითადი დამოკიდებულებები და მორალური ჩარჩოები შეიძლება ღრმად განსხვავებული იყოს. ამგვარი განსხვავებები შეიძლება გამოიწვიოს ღრმა დაყოფებამდე, რომელთა შერიგება შეუძლებელია პოლიტიკურ საკითხებზე მხოლოდ შეთანხმების გზით.
ნაფისი ასახავს მის ქორწინებაზე და აღნიშნა, რომ მიუხედავად იმისა, რომ მას და მის მეუღლეს სხვადასხვა საჩივრები ჰქონდათ, ძირითადი საკითხი ფუნდამენტური განსხვავება იყო მათი ცხოვრების აღქმაში. ეს რეალიზაცია მიგვითითებს იმაზე, რომ ურთიერთობებში არსებითი ბრძოლები ხშირად იწვევს იმას, თუ როგორ განსაზღვრავენ პირები საკუთარ თავს და მათ სამყაროს. ასეთ შემთხვევებში, რეზოლუცია შეუძლებელია, რაც იწვევს არჩევანს განცალკევებასა და დანებებას შორის.