ლუისი აჩვენებს, სანამ არ დავტოვებთ ჩვენს პრეტენზიებს, ჩვენს უფლებებს, ჩვენს საჩივრებს. მანამდე ჩვენ ვიქნებით ჩვენი გულის შერეული მოტივების ბუნდოვანებაში, ჩვენი ნება, რომ ფლობდეს, გავაკონტროლოთ, ვიყოთ ჩვენი საკუთარი ღმერთები.
(No true love is possible, Lewis demonstrates, until we abandon our claims, our rights, our grievances. Until then we will be trapped in the obscurity of our heart's mixed motives, our will to possess, to control, to be our own gods.)
"ლანდშაფტთან ერთად დრაკონებით", მაიკლ დ. ო'ბრაიენი იკვლევს იმ მოსაზრებას, რომ ნამდვილი სიყვარული ვერ აყვავდება, თუ ჩვენ ჩვენს სურვილებს მივდივართ კონტროლისთვის, უფლებებისა და საჩივრებისთვის. იგი ამტკიცებს, რომ ჭეშმარიტი სიყვარული მოითხოვს, რომ გავუშვათ ეს დანართები და ეგოისტური მოტივები, რამაც შეიძლება შეაფასოს ჩვენი უნარი სხვებთან ღრმად.
ო’ბრაიენი ხაზს უსვამს ურთიერთობებში თავდაუზოგავი მნიშვნელობას, მიგვითითებს იმაზე, რომ სანამ არ გადავცემთ ჩვენს დომინირებას ან ფლობის აუცილებლობას, ჩვენ დარჩება ხაფანგში საკუთარი თავის ინტერესების ციკლში. ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს სიყვარულის ტრანსფორმაციულ ძალას, როდესაც ჩვენ პრიორიტეტს ვაძლევთ სხვების კეთილდღეობას საკუთარ დღის წესრიგში.