დევიდ მიტჩელის რომანში „იაკობ დე ზოეტის ათასი შემოდგომა“ ჩნდება მტკივნეული იდეა: ნივთებს, რომლებსაც დიდი მნიშვნელობა აქვთ, ხშირად არ აქვთ ფიზიკური ფასი. ეს კონცეფცია ხაზს უსვამს ნივთების ფარულ ღირებულებას, რომლებიც არ არის ადვილად განსაზღვრული ფულადი თვალსაზრისით. ასეთი ნივთები შეიძლება წარმოადგენდეს ემოციურ მნიშვნელობას, პირად მოგონებებს ან კულტურულ მემკვიდრეობას, რაც ხაზს უსვამს იმას, რომ ცხოვრების ყველაზე ძვირფასი ასპექტები ხშირად ფინანსურად მიუწვდომელია. ციტატა გვთავაზობს, რომ ჭეშმარიტი ღირებულება აღემატება უბრალო ღირებულებას და აყენებს გამოწვევას ჩვენს აღქმაზე მატერიალისტურ საზოგადოებაში. ის გვახსენებს, რომ დავაფასოთ არამატერიალური საგანძური, რომელიც ჩვენთვის ძვირფასია, რაც შეიძლება ბევრად უფრო სასიამოვნო იყოს, ვიდრე ნებისმიერი ფასიანი საქონელი. ამ ნარატივის საშუალებით, მიტჩელი მოუწოდებს მკითხველს, გამოიკვლიონ ღრმა მნიშვნელობები, რასაც ისინი აფასებენ.

დევიდ მიტჩელის რომანში, "იაკობ დე ზოეტის ათასი შემოდგომა", ჩნდება მტკივნეული იდეა: ნივთებს, რომლებსაც დიდი მნიშვნელობა აქვთ, ხშირად არ აქვთ ფიზიკური ფასი. ეს კონცეფცია ხაზს უსვამს ნივთების ფარულ ღირებულებას, რომლებიც არ არის ადვილად განსაზღვრული ფულადი თვალსაზრისით. ასეთი ნივთები შეიძლება წარმოადგენდეს ემოციურ მნიშვნელობას, პირად მოგონებებს ან კულტურულ მემკვიდრეობას, რაც ხაზს უსვამს იმას, რომ ცხოვრების ყველაზე ძვირფასი ასპექტები ხშირად ფინანსურად მიუწვდომელია.

ციტატა გვთავაზობს, რომ ჭეშმარიტი ღირებულება აღემატება უბრალო ღირებულებას და აყენებს გამოწვევას ჩვენს აღქმაზე მატერიალისტურ საზოგადოებაში. ის გვახსენებს, რომ დავაფასოთ არამატერიალური საგანძური, რომელიც ჩვენთვის ძვირფასია, რაც შეიძლება ბევრად უფრო სასიამოვნო იყოს, ვიდრე ნებისმიერი ფასიანი საქონელი. ამ ნარატივის საშუალებით, მიტჩელი მოუწოდებს მკითხველს, გამოიკვლიონ უფრო ღრმა მნიშვნელობები, რასაც ისინი აფასებენ.