ახლა სად ვიყავით? წაიკითხე ბოლო სტრიქონი. "წაიკითხეთ ბოლო სტრიქონი", - წაიკითხეთ უკანონმა კაპრალმა, რომელსაც შეეძლო შორგენდის მიღება. არა ჩემი ბოლო ხაზი, სულელი! პოლკოვნიკმა წამოიძახა. სხვისი. "წაიკითხეთ ბოლო სტრიქონი", - წაიკითხეთ უკანალი. ეს ისევ ჩემი ბოლო ხაზია! შეირყა პოლკოვნიკმა, რისხვა მეწამულად გადააქცია. ოჰ, არა, ბატონო, გამოსწორდა კაპრალი. ეს ჩემი ბოლო ხაზია. მხოლოდ ერთი
(Now, where were we? Read me back the last line. 'Read me back the last line,' read back the corporal who could take shorthand. Not my last line, stupid! the colonel shouted. Somebody else's. 'Read me back the last line,' read back the corporal. That's my last line again! shrieked the colonel, turning purple with anger. Oh, no, sir, corrected the corporal. That's my last line. I read it to you just a moment ago. Don't you remember, sir? It was only a moment ago. Oh, my God! Read me back his last line, stupid.)
ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22" ამ იუმორისტულ პასაჟში, პოლკოვნიკი სულ უფრო და უფრო იმედგაცრუებულია, როდესაც კაპრალი არასწორად განმარტავს მის თხოვნას. პოლკოვნიკი მოითხოვს, რომ კაპრალმა წაიკითხოს ხაზი, მაგრამ კაპრალმა განაგრძო საკუთარი ბოლო ხაზის გამეორება, რაც იწვევს დაბნეულობას. სიტუაცია იზრდება, როგორც პოლკოვნიკის რისხვა იზრდება, რაც ხაზს უსვამს სამხედრო კომუნიკაციის ბიუროკრატიულ აბსურდულობას.
ეს გაცვლა ასახავს ბიუროკრატიის ქაოტურ ბუნებას, სადაც მარტივმა მოთხოვნებმა შეიძლება გამოიწვიოს გაუგებრობები და ემოციების გაღრმავება. კაპრალის შეუძლებლობა აღიარებს განსხვავებას საკუთარ სიტყვებსა და პოლკოვნიკს შორის კომიკური დაძაბულობისკენ, რაც გამოავლენს იმედგაცრუებას, რომელიც ხშირად განიცდის იერარქიულ სისტემებში. ჰელერი იყენებს ამ დიალოგს ხისტი სამხედრო პროტოკოლების სისულელეებისა და კომუნიკაციის ავარიების აბსურდულობის მიზნით.