ახლა თქვენ მათ იმედი მიეცით და ისინი უბედური არიან. ასე რომ, ბრალი ყველა შენია.
(Now you've given them hope, and they're unhappy. So the blame is all yours.)
ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22" ციტატა ასახავს იმედისა და პასუხისმგებლობის პარადოქსულ ბუნებას. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ როდესაც ხალხს იმედი აქვს, ისინი იწყებენ მოლოდინების აღზრდას, რაც, თუ შეუსრულებელი იყო, შეიძლება იმედგაცრუება გამოიწვიოს. ეს დინამიკა ქმნის ბრალის გრძნობას, რომელიც მიმართულია მათთვის, ვინც ამ იმედს აღძრავს, რაც ასახავს გავლენის მძიმე ტვირთს, რომელსაც ინდივიდებს შეუძლიათ ასეთ სიტუაციებში.
ჰელერის ინსაითი ხაზს უსვამს ადამიანის ემოციებისა და ურთიერთქმედებების სირთულეებს. მოსაზრება, რომ იმედი შეიძლება გამოიწვიოს უბედურებამ, მიუთითებს ოპტიმიზმის ხარვეზებზე, როდესაც რეალობას დაუპირისპირდება. ეს ემსახურება როგორც კომენტარს იმის შესახებ, თუ როგორ შეუძლიათ ლიდერებმა და უფლებამოსილების ფიგურებმა უნებლიედ შექმნან ადამიანები იმედგაცრუებისკენ, ხაზს უსვამენ მოლოდინების მართვის მნიშვნელობას და სხვებზე სიტყვებისა და მოქმედებების ღრმა გავლენას.