ხალხი სამუდამოდ თხრიან მოვლენებს, რომლებიც დიდი ხნის წინ მოხდა. და რა აზრი ჰქონდა ამის გაკეთებას, თუ ეფექტი მხოლოდ აწმყოს მოწამვლა იყო? წარსულში ბევრი შეცდომა იყო, მაგრამ ხომ არ დაეხმარა თუ არა მათი წამოწევა და სუფთა ეთერში გასაცემად?
(People were forever digging up events that had taken place a long time ago. And what was the point in doing this if the effect was merely to poison the present? There were many wrongs in the past, but did it help to keep bringing them up and giving them a fresh airing?)
პასაჟი ასახავს პირთა ტენდენციას გადახედოს წარსული მოვლენების გადახედვას, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ ეს ჩვევა ხშირად ქმნის ზედმეტი ნეგატივს დღევანდელში. იგი კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს ისტორიულ საჩივრებს მუდმივად ამოცნობას, რაც გულისხმობს იმას, რომ იგი პირველ რიგში ემსახურება მიმდინარე ურთიერთობებისა და გამოცდილების გართულებას, ნაცვლად იმისა, რომ ხელი შეუწყოს განკურნებას ან პროგრესს.
ავტორი ბადებს კრიტიკულ წერტილს ისტორიული შეცდომების მოგვარების მნიშვნელობის შესახებ, თანამედროვე ცხოვრების დაჩრდილვის გარეშე. წარსულის გადაყლაპვით, არსებობს რისკი, რომ განაწყენდეს უკმაყოფილება და კონფლიქტი, ვიდრე კონსტრუქციული გზით წინსვლა.