პასაჟი ასახავს პირთა ტენდენციას გადახედოს წარსული მოვლენების გადახედვას, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ ეს ჩვევა ხშირად ქმნის ზედმეტი ნეგატივს დღევანდელში. იგი კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს ისტორიულ საჩივრებს მუდმივად ამოცნობას, რაც გულისხმობს იმას, რომ იგი პირველ რიგში ემსახურება მიმდინარე ურთიერთობებისა და გამოცდილების გართულებას, ნაცვლად იმისა, რომ ხელი შეუწყოს განკურნებას ან პროგრესს.
ავტორი ბადებს კრიტიკულ წერტილს ისტორიული შეცდომების მოგვარების მნიშვნელობის შესახებ, თანამედროვე ცხოვრების დაჩრდილვის გარეშე. წარსულის გადაყლაპვით, არსებობს რისკი, რომ განაწყენდეს უკმაყოფილება და კონფლიქტი, ვიდრე კონსტრუქციული გზით წინსვლა.