ზოგჯერ იგი ფიქრობდა, რომ საზღვარგარეთ ხალხს არ ჰქონდა ადგილი აფრიკაში, რადგან არავინ უთხრა მათ, რომ აფრიკელი ხალხი ისეთივე იყო, როგორც ისინი
(Sometimes she thought that the people overseas had no room in their heart for Africa, because nobody had ever told them that African people were just the same as they were)
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის მიერ "ჟირაფის ცრემლები", პროტაგონისტი ასახავს აფრიკის აღქმას საზღვარგარეთ მცხოვრები პირების მიერ. იგი გრძნობს, რომ საზღვარგარეთ ბევრ ადამიანს არ აქვს გაგება და დაფასება აფრიკის კულტურისა და მისი ხალხის მიმართ. ეს განწყობა გამომდინარეობს იმ რწმენიდან, რომ არ ყოფილა კომუნიკაციის საერთო კაცობრიობა და მსგავსება აფრიკელებსა და სხვებს შორის მთელ მსოფლიოში.
ეს გათიშვა ხაზს უსვამს მოთხრობების და განათლების მნიშვნელობას კულტურული ხარვეზების ხიდზე. პროტაგონისტი დიდია თხრობით, რომელიც ავლენს საერთო გამოცდილებას და ფასეულობებს, რომლებიც აერთიანებს ყველა ადამიანს, მიუხედავად მათი გეოგრაფიული მდებარეობისა. თანაგრძნობისა და ცნობიერების ამაღლებით, იგი იმედოვნებს, რომ შეცვალოს აფრიკის გლობალურად აღიქმება.