"ჟირაფის ცრემლებში", ალექსანდრე მაკკალ სმიტი იკვლევს რეზონანსის ამ თემას, რადგან პერსონაჟები ნავიგაციას ახდენენ მათ გარემოში. მოსაზრება, რომ ადგილები ეხმიანება, შეხსენებაა იმისა, რომ ჩვენი გამოცდილება გადახლართულია მათ წინაშე, ვინც ჩვენს წინაშე მოვიდა, და ამ რეზონანსზე ყურადღების მიქცევას შეუძლია გააღრმავოს ჩვენი გაგება როგორც აწმყოსა და წარსულის შესახებ.