ადრე, Lock, Stock-ზე, ვიძინებდი დილის ორ საათზე და ვიღვიძებდი დილის ხუთ საათზე, და ამ დროს ცნობილი ვიყავი, რომ ზოგჯერ გადასაღებ მოედანზე თავს ვიქნევდი.
(Previously, on Lock, Stock, I went to bed at two in the morning and woke up at five in the morning, and on this one I was known to nod off on the set occasionally.)
ეს ციტატა ნათლად ასახავს ფილმის გადაღების ხშირად დამქანცველ და არაპროგნოზირებად ბუნებას, განსაკუთრებით იმ ადამიანის პერსპექტივიდან, რომელიც ღრმად არის ჩართული წარმოების პროცესში. ის ხაზს უსვამს იმ რეალურ ზარალს, რაც გადაღებების ხანგრძლივმა საათებმა და დაძაბულმა განრიგმა შეიძლება გამოიწვიოს კინორეჟისორს ან მსახიობს. ორ საათზე დასაძინებლად და ხუთზე გაღვიძების ხსენება ძილის ნაკლებობის პერიოდის მაგალითია, რასაც ინდუსტრიაში ბევრი იცნობს, რამაც შეიძლება მნიშვნელოვნად იმოქმედოს ადამიანის გონებრივ და ფიზიკურ კეთილდღეობაზე.
რაც გამორჩეულია არის გულახდილობა გადასაღებ მოედანზე თავის დაწევის შესახებ. ის ჰუმანიზაციას უკეთებს შემოქმედებით პროცესს, ცხადყოფს, რომ ზედმიწევნით დაგეგმილი წარმოების კულისებშიც კი, დაღლილობამ შეიძლება გამოიწვიოს დაუცველობის მომენტები და უნებლიე ხარვეზები. ეს ასევე დახვეწილად მიანიშნებს იმ ინტენსიურ ერთგულებაზე და გამძლეობაზე, რომელიც საჭიროა პროექტის განსახილველად, ხშირად პირადი კომფორტის ხარჯზე. ეს ანარეკლი შეიძლება ეხმიანებოდეს ყველას, ვინც მუშაობდა მომთხოვნ პროექტებზე ან სტრესულ პირობებში, იმის გაცნობიერებით, რომ დაღლილობა ზოგჯერ შემოქმედებითი მოგზაურობის გარდაუვალი ნაწილია.
უფრო მეტიც, „Lock, Stock“-ზე მითითებით, გაი რიჩის სტილი და სამუშაო ეთიკა ყურადღების ცენტრშია, რაც ხაზს უსვამს სერიოზულ რეალიზმს და ავთენტურობას, რომელიც ხშირად ასოცირდება მის ფილმებთან. ის გვთავაზობს წარმოდგენას კულისებში არსებული ბრძოლების შესახებ, რაც შეხსენებას ემსახურება კინემატოგრაფიული ხელოვნების მიღმა ადამიანური ძალისხმევის შესახებ. მთლიანობაში, ციტატა ასახავს ქაოტურ, მაგრამ ვნებიან ენერგიას, რომელიც აძლიერებს კინოს გადაღებას, პატივს მიაგებს მათ, ვინც დაღლილობას განიცდის სიუჟეტის ბრწყინვალებისკენ.
