ვიდრე სწავლების ინსტრუმენტი, ვფიქრობ რომანი უფრო მოწმეა. მოწმე სუბიექტი? რა არის ეს? უბრალოდ, მინდა, რომ მკითხველი ჩაერთოს და განიცადოს ეს როგორც ამბავი.
(Rather than a teaching tool, I think a novel is more of a witnessing entity. A witnessing entity? What is that? I just want the reader to step in and experience it as a story.)
ეს ციტატა ხაზს უსვამს რომანის ღრმა როლს მხოლოდ ინფორმაციის ან მორალური გაკვეთილების გადმოცემის მიღმა; ის ხაზს უსვამს თხრობის ჩაძირვისა და თანაგრძნობის ძალას. რომანის, როგორც „მოწმე სუბიექტის“ იდეა ვარაუდობს, რომ ისტორიები ემსახურება როგორც ჭურჭელს, რომლის მეშვეობითაც მკითხველს შეუძლია დააკვირდეს და განიცადოს სხვების ცხოვრება, ბრძოლა და რეალობა. ასეთი პერსპექტივა ამაღლებს რომანს უფრო მაღალ დონეზე, არა მხოლოდ როგორც გასართობ, არამედ როგორც გაგებისა და კავშირის გამტარი. რომანის კითხვისას ადამიანი სხვის გამოცდილებაში გადადის, იპყრობს მათ ემოციებს, დილემებსა და მსოფლმხედველობას. ეს აქტი ხელს უწყობს თანაგრძნობას და აფართოებს ჩვენს პერსპექტივებს პირადი მიკერძოების ან შეზღუდული ცხოვრებისეული გამოცდილების მიღმა. განცხადება ასევე იწვევს დაფიქრებას ლიტერატურის დანიშნულებაზე: ვასწავლით მხოლოდ მორალურ გაკვეთილებს, თუ ვავითარებთ საერთო ჰუმანურობის უფრო ღრმა გრძნობას? მკითხველის სურვილი
