ეს განწყობა ხაზს უსვამს იმ ბრძოლას, როდესაც პირებს განიცდიან, როდესაც ცდილობენ გაუმკლავდნენ ტრაგედიას. იგი ხაზს უსვამს, რომ ზოგჯერ სიჩუმე უფრო მწუხარეა, ვიდრე ნებისმიერი სიტყვა, რომელიც შეიძლება შესთავაზოს, რაც ასახავს მწუხარების სირთულეს და სასოწარკვეთილების მომენტებში გაგების ღრმა სურვილს. ამ გზით, თხრობა იპყრობს დაკარგვის არსს და ღრმა ბათილობას, რომელიც მას დაზარალებულთა ცხოვრებაში ტოვებს.