იგი იყო ულამაზესი მწუხარების ეპიზოდი ყოველ ჯერზე, როცა გაიცინა.
(She was the epitome of stately sorrow each time she smiled.)
"Catch-22"-ში ჯოზეფ ჰელერი წარმოგიდგენთ რთულ პერსონაჟს, რომლის ღიმილი ასახავს ღრმა შინაგან ბრძოლას. ყოველ ჯერზე, როდესაც ის იღიმება, ის მკვეთრად ეწინააღმდეგება იმ მწუხარებას, რომელიც განსაზღვრავს მის არსს, ხაზს უსვამს ღრმა ემოციურ კონფლიქტს. ეს ორმაგობა იპყრობს ვინმეს გამოცდილებას, რომელიც გარეგნულად არის ჩართული, მაგრამ მწუხარების წონას ატარებს, რაც ასახავს ადამიანის ემოციების სირთულეებს.
ფრაზა გულისხმობს სიხარულისა და სასოწარკვეთილების შერწყმას, რაც ასახავს, თუ როგორ შეიძლება გამოჩნდეს მატყუარა. ეს იწვევს მკითხველს, რომ მოიფიქრონ თითოეული ღიმილის მიღმა მოთხრობები, შეგახსენებთ, რომ ადამიანები ხშირად მალავენ თავიანთ ნამდვილ გრძნობებს ფასადის მიღმა. ამ პერსონაჟის საშუალებით, ჰელერი იკვლევს დაუცველობის თემებს და გარე გარემოებების გავლენას პირად ბედნიერებაზე.