ხანდახან ყველაფერი აჟიოტაჟს ეხება და მე არ მინდოდა აჟიოტაჟი.
(Sometimes it's all about hype, and I didn't want hype.)
ეს ციტატა ხაზს უსვამს ავთენტურობისა და სუბსტანციის სურვილს ზედაპირულ გარეგნობაზე. სამყაროში, სადაც აჟიოტაჟი ხშირად გამოიყენება აღფრთოვანების, გაყიდვების ან ყურადღების მოსაპოვებლად, მომხსენებელი ხაზს უსვამს, რომ ისინი უპირატესობას ანიჭებენ ნამდვილ თვისებებს, ვიდრე ეყრდნობიან ხმაურს ან მარკეტინგულ სტრატეგიებს. ეს პერსპექტივა ღრმად ეხმიანება იმ აზრს, რომ ნამდვილი ღირებულება ყოველთვის არ ჩანს მხოლოდ აჟიოტაჟის საშუალებით; ზოგჯერ, რეალური ბრწყინვალება ან მნიშვნელობა იმალება ზედაპირის ქვეშ და არ საჭიროებს ხელოვნურად გაძლიერებას. აჟიოტაჟის უარყოფა მიანიშნებს მთლიანობისა და გულწრფელობის ერთგულებაზე, პატიოსანი გამოხატვის დაფასება წარმოების ენთუზიაზმზე. ეს ასევე გულისხმობს თავდაჯერებულობისა და თვითშემეცნების დონეს - იმის გაგება, რომ ნამდვილ ღირსებასა თუ ხარისხს არ სჭირდება აჟიოტაჟი, რომ იყოს აღიარებული ან დაფასებული. განსაკუთრებით შემოქმედებით სფეროებში, დიდებაში ან თუნდაც პირად საქმიანობაში, მუდმივი დაძაბულობაა აჟიოტაჟის განვითარებასა და ავთენტურობის შენარჩუნებას შორის. ციტატა გვახსენებს, რომ ყურადღებით დავაკვირდეთ იმას, რასაც აღვნიშნავთ და ვეძიოთ ავთენტურობა პროდუქტებში, ურთიერთობებში თუ იდეებში. არსებითად, ეს არის შეხსენება, რომ უპირატესობა მიანიჭოთ სიღრმეს და სიმართლეს, ვიდრე დროებითი ყურადღების მიქცევის ტაქტიკებს, რაც ხელს უწყობს უფრო ჭეშმარიტ კავშირს იმ ნივთებთან, რასაც ჩვენ ვაფასებთ.
