პასაჟი ასახავს სიძულვილის კონცეფციას და მის შეუთავსებელ ბუნებას სიყვარულთან, მიგვითითებს იმაზე, რომ გული არ არის შესაბამისი საცხოვრებელი სახლი ასეთი ნეგატივისთვის. ავტორი გამოხატავს გაურკვევლობას იმის შესახებ, თუ სად არის სიძულვილი სინამდვილეში, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ სიცხადის ეს ნაკლებობა არსებობის ერთ -ერთი საიდუმლოებაა. სიძულვილისათვის დანიშნული ადგილის არარსებობა იწვევს ადამიანის ემოციებსა და ურთიერთობებში დაბნეულობას და შეფერხებას.
სიძულვილი ასახულია, როგორც დაუნდობელი ძალა, რომელიც სიყვარულისთვის განკუთვნილია სივრცეებზე, გარდაუვალია მისი გადაადგილება. ეს პორტრეტი გულისხმობს, რომ ღვთიური შეიძლება ჰქონდეს როლი ადამიანის ემოციების გართულებას, რადგან სიყვარულსა და სიძულვილს შორის ქაოტური ურთიერთქმედება ქმნის მუდმივ არეულობას. Esquivel– ის ამ თემების შესწავლა წარმოადგენს ღრმა კომენტარს პოზიტიურ და ნეგატიურ ემოციებს შორის ბრძოლების შესახებ, რაც მკითხველს იწვევს საკუთარი გულების ბუნების შესახებ.