რა თქმა უნდა, გული არ არის შესაფერისი ადგილი სიძულვილის დასაყენებლად. მაგრამ სად არის მისი ადგილი? არ ვიცი. ეს არის სამყაროს ერთ -ერთი უცნობი. როგორც ჩანს, ღვთის ჭეშმარიტად აღფრთოვანებული იყო საქმეების გაძარცვაში, რადგან სიძულვილის დასამყარებლად განსაკუთრებული ადგილი არ შექმნეს, მათ მარადიული ქაოსი გამოიწვია. სიძულვილით ჩვენ სამუდამოდ დაგვავიწყდა თავშესაფრის ნადირობა,
(Surely the heart is not a fitting place to house hatred. But where is its place? I don't know. That is one of the universe's Unknowns. It would seem that the God's truly delight in messing things up, for in not having created a particular spot to house hatred, they have provoked eternal chaos. Hatred us forever hunting down a refuge, poking it's nose where it shouldn't, taking over sites reserved for others, invariably forcing out love.)
პასაჟი ასახავს სიძულვილის კონცეფციას და მის შეუთავსებელ ბუნებას სიყვარულთან, მიგვითითებს იმაზე, რომ გული არ არის შესაბამისი საცხოვრებელი სახლი ასეთი ნეგატივისთვის. ავტორი გამოხატავს გაურკვევლობას იმის შესახებ, თუ სად არის სიძულვილი სინამდვილეში, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ სიცხადის ეს ნაკლებობა არსებობის ერთ -ერთი საიდუმლოებაა. სიძულვილისათვის დანიშნული ადგილის არარსებობა იწვევს ადამიანის ემოციებსა და ურთიერთობებში დაბნეულობას და შეფერხებას.
სიძულვილი ასახულია, როგორც დაუნდობელი ძალა, რომელიც სიყვარულისთვის განკუთვნილია სივრცეებზე, გარდაუვალია მისი გადაადგილება. ეს პორტრეტი გულისხმობს, რომ ღვთიური შეიძლება ჰქონდეს როლი ადამიანის ემოციების გართულებას, რადგან სიყვარულსა და სიძულვილს შორის ქაოტური ურთიერთქმედება ქმნის მუდმივ არეულობას. Esquivel– ის ამ თემების შესწავლა წარმოადგენს ღრმა კომენტარს პოზიტიურ და ნეგატიურ ემოციებს შორის ბრძოლების შესახებ, რაც მკითხველს იწვევს საკუთარი გულების ბუნების შესახებ.