ეს გიჟური ნაძირალა შეიძლება იყოს ერთადერთი გულწრფელი დარჩენილი.
(That crazy bastard may be the only sane one left.)
ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22" ეს ციტატა ხაზს უსვამს სიგიჟის თემას მსოფლიოში, რომელიც ნაკარნახევია ბიუროკრატიული აბსურდულობით. იგი გვთავაზობს, რომ ქაოსისა და ირაციონალობის ფონზე, რომელიც გარშემორტყმულია პერსონაჟების გარშემო, ერთ ინდივიდს შეიძლება ჰქონდეს სიწმინდე, რომელიც ყველას ართმევს. ეს იდეა აყენებს სიწმინდისა და სიგიჟის ტრადიციულ აღქმას, რაც მკითხველს აიძულებს გადახედონ, თუ ვინ ნამდვილად ფლობს მიზეზს სისულელეურ გარემოში.
ფრაზა ასახავს რომანში გავრცელებულ ირონიას, სადაც პროტაგონისტები ნავიგაციას ახდენენ სისტემას, რომელიც უპირატესობას ანიჭებს ალოგიკურ წესებს ადამიანის მიზეზების გამო. ჰელერი ოსტატურად ასახავს კონფლიქტს ინდივიდუალურ სისულელესა და საზოგადოებრივ მოლოდინს შორის, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ ზოგჯერ, რაც გიჟდება, შეიძლება სინამდვილეში რაციონალური პასუხი იყოს სამყაროზე, რომელიც შეშლილი იყო. ეს ცნება რეზონანსს ომის სირთულეებთან და ჯარისკაცებზე იღებს ფსიქოლოგიურ გადასახადს.