კონსტიტუცია ნაკლებად იყო გამიზნული არგუმენტების მოსაგვარებლად, ვიდრე თავად არგუმენტი გამოსავალი.
(The Constitution was intended less to resolve arguments than to make argument itself the solution.)
"კვარტეტი: მეორე ამერიკული რევოლუციის ორკესტრირება, 1783-1789", ჯოზეფ ჯ. ეს მიდგომა ხაზს უსვამს იმ რწმენას, რომ დემოკრატიული საზოგადოების სიძლიერე მდგომარეობს მის უნარს, ჩაერთოს დიალოგში და არგუმენტირებული უთანხმოების გზით.
ელისის ანალიზით ვარაუდობენ, რომ დამფუძნებლებმა აღიარეს სისტემის შექმნის მნიშვნელობა, სადაც შეიძლება განსხვავებული მოსაზრებები წარმოიშვას და განიხილებოდეს რაციონალური კამათის საშუალებით. არგუმენტის, როგორც მმართველობის საშუალების პრიორიტეტით, მათ გზა გაუხსნეს უფრო დინამიური პოლიტიკური ლანდშაფტისკენ, რაც საშუალებას აძლევდა ერს დროთა განმავლობაში განვითარდეს და ადაპტირება.