ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22"-ში, გადამწყვეტი დიალოგი ცხადყოფს, რომ ნამდვილი მტერი არ არის განსაზღვრული ეროვნებით ან ერთგულებით, არამედ სიცოცხლის საფრთხის შემცველი. იოსარიანი ხაზს უსვამს ომის აბსურდულობას და მიუთითებს, რომ ყველას, ვინც საფრთხეს უქმნის თქვენ, არის მტერი, იმისდა მიუხედავად, ისინი მოწინააღმდეგე მხარეზე არიან. ეს პერსპექტივა ეჭვქვეშ აყენებს კონფლიქტის ქაოსში ერთგულების და მტრობის ტრადიციულ ცნებას.
ეს განწყობა ხაზს უსვამს ომის ხარვეზს, სადაც მეგობარსა და მტერს შორის თვითნებური ხაზები იხსნება გადარჩენის ფონზე. ჰელერის ნაშრომში ნათქვამია, რომ თვითგადარჩენა ფუნდამენტური ინსტინქტია, რაც მკითხველს აყენებს გადახედოს ომში ზნეობის სირთულეებს. საბოლოო ჯამში, ნამდვილი მტერი შეიძლება არ იყოს ადვილად იდენტიფიცირებადი და შეიძლება არსებობდეს საკუთარი რიგების ფარგლებშიც კი.