საჯარო სკოლა, რომელიც მან დიდი ხნის წინ გადაწყვიტა, ნევროზული იყო. მას სურდა სამყარო, რომელშიც ახალი არაფერი წარმოიშვა, რომელშიც სიურპრიზი არ ყოფილა. და ეს იყო იძულებითი-შეპყრობილი ნევროზული სამყარო; ეს საერთოდ არ იყო ჯანმრთელი სამყარო.
(The Public School, he had long ago decided, was neurotic. It wanted a world in which nothing new came about, in which there were no surprises. And that was the world of the compulsive-obsessive neurotic; it was not a healthy world at all.)
"Martian Time Slip"-ში, ფილიპ კ. სისტემა ეძებს რეალობას, სადაც თავიდან აიცილეს ინოვაცია და მოულოდნელი მოვლენები, რაც ასახავს იძულებითი-შეპყრობილი ქცევის აზროვნებას. ეს კრიტიკა გულისხმობს, რომ ასეთი გარემო საზიანოა ადამიანის ჯანმრთელი განვითარებისთვის.
საჯარო სკოლის, როგორც ნევროზული ტენდენციების მანიფესტაციით, დიკი აყენებს გამოწვევას ტრადიციულ ფასეულობებთან, რომლებიც დაკავშირებულია განათლებასთან. იგი ვარაუდობს, რომ აქცენტი კონტროლსა და ნაცნობობაზე აქცევს კრეატიულობას და იდეების ორგანულ ზრდას, რაც აუცილებელია ძლიერი საზოგადოებისთვის. პორტრეტი მკითხველს აიძულებს გადახედონ ხისტი საგანმანათლებლო სტრუქტურების გავლენას პირად და სოციალურ პროგრესზე.