"Martian Time Slip"-ში, ფილიპ კ. სისტემა ეძებს რეალობას, სადაც თავიდან აიცილეს ინოვაცია და მოულოდნელი მოვლენები, რაც ასახავს იძულებითი-შეპყრობილი ქცევის აზროვნებას. ეს კრიტიკა გულისხმობს, რომ ასეთი გარემო საზიანოა ადამიანის ჯანმრთელი განვითარებისთვის.
საჯარო სკოლის, როგორც ნევროზული ტენდენციების მანიფესტაციით, დიკი აყენებს გამოწვევას ტრადიციულ ფასეულობებთან, რომლებიც დაკავშირებულია განათლებასთან. იგი ვარაუდობს, რომ აქცენტი კონტროლსა და ნაცნობობაზე აქცევს კრეატიულობას და იდეების ორგანულ ზრდას, რაც აუცილებელია ძლიერი საზოგადოებისთვის. პორტრეტი მკითხველს აიძულებს გადახედონ ხისტი საგანმანათლებლო სტრუქტურების გავლენას პირად და სოციალურ პროგრესზე.