"Martian Time Slip"-ში, ჯეკ ბოჰლენი თვლის, რომ ჭეშმარიტი აუტიზმი ასახავს საზოგადოებრივ საკითხებში უკმაყოფილებას. იგი ამას განიხილავს, როგორც ცხოვრების მარტოხელა გზას, ხაზს უსვამს პიროვნულ ღირებულების შექმნას საზოგადოებრივ ნორმებზე. ჯეკისთვის, აუტიზმის გამოცდილება მას იწვევს ეჭვქვეშ აყენებს მიღებული საზოგადოებრივი ფასეულობების სისწორეს, რაც, მისი აზრით, ექვემდებარება მუდმივ ცვლილებას.
ის უარყოფს იმ აზრს, რომ საჯარო სკოლებმა, სასწავლო აპარატებისადმი დამოკიდებულებით, უნდა კარნახობდნენ ღირებულებას. მისთვის ეს ინსტიტუტები უბრალოდ ცდილობენ ცემენტის ფასეულობებს სტატიკურ წერტილში, აჩერებენ მათ ბუნებრივ ევოლუციას და ვერ აღიარებენ საზოგადოებრივი რწმენის დინამიურ რეალობას.