ჭეშმარიტი აუტიზმი, ჯეკმა გადაწყვიტა, ბოლო ანალიზში იყო აპათია საზოგადოებრივი ძალისხმევის მიმართ; ეს იყო კერძო არსებობა, თითქოს ცალკეული ადამიანი იყო ყველა ღირებულების შემოქმედი, ვიდრე მხოლოდ მემკვიდრეობითი ღირებულებების საცავი. და ჯეკ ბულენმა, მისთვის სიცოცხლისთვის, ვერ მიიღო საჯარო სკოლა თავისი სასწავლო აპარატებით, როგორც ერთადერთი არბიტრი, თუ რა იყო და რა არ იყო
(True autism, Jack had decided, was in the last analysis an apathy toward public endeavor; it was a private existence carried on as if the individual person were the creator of all value, rather than merely the repository of inherited values. And Jack Bohlen, for the life of him, could not accept the Public School with its teaching machines as the sole arbiter of what was and what wasn't of value. For the values of a society were in ceaseless flux, and the Public School was an attempt to stabilize those values, to jell them at a fixed point-to embalm them.)
"Martian Time Slip"-ში, ჯეკ ბოჰლენი თვლის, რომ ჭეშმარიტი აუტიზმი ასახავს საზოგადოებრივ საკითხებში უკმაყოფილებას. იგი ამას განიხილავს, როგორც ცხოვრების მარტოხელა გზას, ხაზს უსვამს პიროვნულ ღირებულების შექმნას საზოგადოებრივ ნორმებზე. ჯეკისთვის, აუტიზმის გამოცდილება მას იწვევს ეჭვქვეშ აყენებს მიღებული საზოგადოებრივი ფასეულობების სისწორეს, რაც, მისი აზრით, ექვემდებარება მუდმივ ცვლილებას.
ის უარყოფს იმ აზრს, რომ საჯარო სკოლებმა, სასწავლო აპარატებისადმი დამოკიდებულებით, უნდა კარნახობდნენ ღირებულებას. მისთვის ეს ინსტიტუტები უბრალოდ ცდილობენ ცემენტის ფასეულობებს სტატიკურ წერტილში, აჩერებენ მათ ბუნებრივ ევოლუციას და ვერ აღიარებენ საზოგადოებრივი რწმენის დინამიურ რეალობას.