ჯუნგლების წესები არ ეხებოდა მათ, ვინც დაწერა ჯუნგლების წესები.
(The rules of the jungle did not apply to those who wrote the rules of the jungle.)
ალექსანდრე მაკკალ სმიტის "სწორი დამოკიდებულება წვიმაზე სწორი დამოკიდებულება", მიგვითითებს იმაზე, რომ ისინი, ვინც ქმნიან რეგულაციებს და საზოგადოების ნორმებს, ხშირად არ ექვემდებარებიან იგივე შედეგებს, როგორც მათ, ვინც მათ უნდა დაიცვან. ეს ხაზს უსვამს ადამიანის საერთო გამოცდილებას, სადაც ხელისუფლების პირებმა შეიძლება თავი აარიდონ წესებს, რომლებიც მართავს სხვებს, სარგებლობენ პრივილეგიებითა და თავისუფლებებით, რომლებიც ყველასთვის არ არის ხელმისაწვდომი. ასეთი დინამიკა ბადებს კითხვებს სამართლიანობისა და უთანასწორობის შესახებ, ნებისმიერ მოცემულ საზოგადოებაში.
ეს იდეა უფრო ფართო თემებით გამოირჩევა სოციალურ და პოლიტიკურ დისკურსში, რაც მკითხველს მოუწოდებს განიხილონ ძალაუფლების სტრუქტურების შედეგები. ჯუნგლების მეტაფორა წარმოადგენს ნედლეულ, გადარჩენილ გარემოს, მაგრამ ბედისწერა ის არის, რომ წესების შემქმნელებს შეუძლიათ მისი ნავიგაცია იგივე ბრძოლების გარეშე, როგორც სხვები. ეს ასახვა იწვევს უფლებამოსილებისა და ანგარიშვალდებულების უფრო ღრმა გამოკვლევას, იწვევს აზროვნებას იმის შესახებ, თუ როგორ არის შექმნილი სისტემები და ვინ ნამდვილად სარგებლობს მათგან.
