სიმშვიდის სიმშვიდე საშინელებაა. მისი ხმა იწყებს უცნაურ და უღიმღამოდ. ის მასში გრძნობს მას, როგორც საყლაპავისთვის ძალიან დიდი გადაყლაპა. ის ინარჩუნებს ერთგვარ უნებლიე ინტერიერს მასში, როგორც ცოცხალი ხოჭო. მისი Cranium არის გუმბათი, რომელიც სავსეა რევერბერაციებით. მისი ძალიან ძვლების ღრუ, როგორც ჩურჩული გალერეები. მას ეშინია ხმამაღლა ლაპარაკის, რომ არ გაოგნებული იყოს; როგორც
(The stillness of the calm is awful. His voice begins to grow strange and portentous. He feels it in him like something swallowed too big for the esophagus. It keeps up a sort of involuntary interior humming in him, like a live beetle. His cranium is a dome full of reverberations. The hollows of his very bones are as whispering galleries. He is afraid to speak loud, lest he be stunned; like the man in the bass drum.)
ციტატა ასახავს სპიკერის მიერ გამოცდილი დაძაბულობისა და შიშის ღრმა გრძნობას. სიმშვიდე, მიუხედავად იმისა, რომ გარეგნულად მშვიდი, იწვევს ღრმა აღშფოთებას მის შიგნით. ეს შიდა არეულობა ვლინდება როგორც უცნაური ბგერები და შეგრძნებები, რაც ძალიან დიდია, რომ შეიცავდეს, რაც ქმნის კონფლიქტს მის შინაგან სამყაროსა და გარე სიჩუმეს შორის. თავის ქალას შიგნიდან ხოჭოს ხოჭოსა და რევერბერაციების გამოსახულება ასახავს ქაოტურ აზრებს, რომლებიც არღვევს მის მშვიდობას, აიძულებს მას ფრთხილად ჩუმად დარჩეს.
ეს უზარმაზარი შეგრძნება სპიკერს შიშით ტოვებს საკუთარი თავის გამოხატვის შესახებ, რომელიც ახსენებს მამაკაცს, რომელიც შემოიფარგლება ბას დრამის შიგნით, სადაც ხმა არ არის მდუმარე. მეტაფორა ნიშნავს ბრძოლას კომუნიკაციის სურვილსა და ამ კომუნიკაციის პოტენციურ შედეგებს შორის. ნათელი გამოსახულება იწვევს ამაზრზენ ატმოსფეროს, სადაც შინაგანი ცხოვრების სიღრმე შეიძლება ისეთივე ჭექა -ქუხილი იყოს, როგორც ფიზიკური ბგერები, ხაზს უსვამს ადამიანის ემოციების სირთულეს სიმშვიდის პირისპირ.
