პერსონაჟი ასახავს მწუხარე ლექსს, რომელიც ხახვებს ადარებს ხახვს. ეს ანალოგია მიგვითითებს იმაზე
იდეა, რომ მოგონებებმა შეიძლება ღრმა გრძნობები გამოიწვიოს, მნიშვნელოვანია, რადგან ის გვახსენებს, რომ წარსული ჩვენს იდენტურობაშია ნაქსოვი. ეს კავშირი სენსორულ გამოცდილებასა და ემოციურ პასუხებს შორის ხაზს უსვამს სირთულეს, თუ როგორ ვამუშავებთ ჩვენს მოგონებებს.