Kurt Vonnegut უმცროსი "ადამიანი ქვეყნის გარეშე" ასახავს კლასიკურ ლიტერატურას და მის განმეორებით თემას, რომ ცხოვრებას ხშირად შეუძლია უსამართლო ან იმედგაცრუება. იგი ასახელებს მნიშვნელოვან ნამუშევრებს, როგორიცაა "მობი დიკი", "Huckleberry Finn" და "iliad", როგორც ლიტერატურის მაგალითები, რომლებიც გადმოსცემენ ადამიანის არსებობის ბრძოლებსა და გაჭირვებებს. ეს ტექსტები ცხოვრების სირთულეებშია, რაც გამოავლენს იმედგაცრუების გრძნობას, რომელიც ბევრ მკითხველს ეხმიანება.
ვონეგუტი ვარაუდობს, რომ ამ მკაცრი რეალობის აღიარება, თავისთავად, განმათავისუფლებელი გამოცდილებაა. ღიად განიხილავს ცხოვრების უხეში ჭეშმარიტების შესახებ, იგი იწვევს მკითხველს, რომ დაუპირისპირდნენ იმედგაცრუებებს პრეტენზიის გარეშე. ეს გულწრფელი პერსპექტივა საშუალებას იძლევა გააცნობიეროს ადამიანის მდგომარეობა, გთავაზობთ სიმშვიდეს იმის აღიარებაში, რომ ისინი მარტო არ არიან თავიანთ ბრძოლებში.