კარგი, იქნებ მართალია, კლევინგერმა უნებლიედ დაიმორჩილა დაქვემდებარებული ტონი. შესაძლოა, გრძელი ცხოვრება უნდა იყოს სავსე მრავალი უსიამოვნო პირობით, რომ ეს გრძელი ჩანდეს. მაგრამ ამ შემთხვევაში, ვის სურს ერთი? მე დუნბარმა უთხრა. რატომ? ჰკითხა კლევინგერმა. კიდევ რა არის?
(Well, maybe it's true, Clevinger conceded unwillingly in a subdued tone. Maybe a long life does have to be filled with many unpleasant conditions to make it seem long. But in that event, who wants one? I do Dunbar told him. why? Clevinger asked. What else is there?)
ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22"-ში საუბარი ვითარდება კლევინგერსა და დანბარს შორის, რაც ასახავს ღრმა ფილოსოფიურ გამოძიებას ცხოვრების შესახებ. კლევინგერი აღიარებს შესაძლებლობას, რომ გრძელი ცხოვრება ხშირად შეიძლება გამოიწვიოს გაჭირვებითა და უსიამოვნო გამოცდილებით. ის ეჭვქვეშ აყენებს ამგვარი ცხოვრების ღირებულებას, რაც გულისხმობს იმას, რომ მდგრადმა ნეგატიურობამ შეიძლება დაჩრდილა სიცოცხლის ხანგრძლივობის სარგებელი.
Dunbar, მეორეს მხრივ, გამოხატავს სურვილს გრძელი სიცოცხლისთვის, რის გამოც Clevinger- ს უბიძგებს გამოძიების მიზეზი მის უკან. Dunbar- ის საპასუხო ნიშნებია ეგზისტენციალური ასახვის განცდა, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ ტანჯვის ფონზეც კი, ცხოვრება ინარჩუნებს თანდაყოლილ მნიშვნელობას და მნიშვნელობას. ეს გაცვლა ხაზს უსვამს ცხოვრების საპირისპირო პერსპექტივებს ცხოვრების ღირებულების შესახებ, როდესაც უბედურების წინაშე დგას.