ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22", პროტაგონისტი ნავიგაციას უწევს ომის და ბიუროკრატიის აბსურდულობას, სადაც დომინირებს კონფლიქტური პერსპექტივები და ირაციონალური რეგულაციები. ფრაზა, "როდესაც ადამიანები არ ეთანხმებოდნენ მას, მან მოუწოდა, რომ ისინი ობიექტური ყოფილიყვნენ", ასახავს ჰელერის კრიტიკას იმ ხარვეზების შესახებ, რომელიც ხშირად მართავს ადამიანურ ურთიერთქმედებებს, განსაკუთრებით სამხედრო და ინსტიტუციურ გარემოში. ობიექტურობაზე ეს დაჟინებული მოთხოვნა ხაზს უსვამს იმ ბრძოლას, როდესაც ინდივიდებს წინაშე დგებიან, როდესაც დაპირისპირდებიან სხვადასხვა შეხედულებებს ქაოსის ფონზე. ჰელერის მოთხრობა ასახავს ირაციონალურ სამყაროში რაციონალობის დევნის წინააღმდეგობებს. Catch-22 ლოგიკით ხაფანგში მყოფი პერსონაჟები ხშირად აღმოჩნდებიან პარადოქსების ქსელში. ეს დაძაბულობა ემსახურება ობიექტური ჭეშმარიტების ძებნის უშედეგოობას იმ სიტუაციაში, როდესაც სუბიექტური გამოცდილება და აბსურდულობა მეფობს, რაც ინდივიდებს ართულებს საკუთარი რწმენის შერიგებას იმ რეალობის რეალობასთან.

ჯოზეფ ჰელერის "Catch-22", პროტაგონისტი ნავიგაციას უწევს ომის და ბიუროკრატიის აბსურდულობას, სადაც კონფლიქტური პერსპექტივები და ირაციონალური რეგულაციები დომინირებს. ფრაზა, "როდესაც ადამიანები არ ეთანხმებოდნენ მას, მან მოუწოდა, რომ ისინი ობიექტური ყოფილიყვნენ", ასახავს ჰელერის კრიტიკას იმ ხარვეზების შესახებ, რომელიც ხშირად მართავს ადამიანურ ურთიერთქმედებებს, განსაკუთრებით სამხედრო და ინსტიტუციურ გარემოში. ობიექტურობაზე ეს დაჟინება ხაზს უსვამს იმ ბრძოლას, როდესაც ინდივიდებს წინაშე დგებიან, როდესაც დაპირისპირდებიან სხვადასხვა შეხედულებებს ქაოსის ფონზე.

ჰელერის თხრობა ასახავს იმ წინააღმდეგობებს, რომლებიც თან ახლავს ირაციონალურ სამყაროში რაციონალობის დევნას. Catch-22 ლოგიკით ხაფანგში მყოფი პერსონაჟები ხშირად აღმოჩნდებიან პარადოქსების ქსელში. ეს დაძაბულობა ხაზს უსვამს ობიექტური ჭეშმარიტების მოძიების უშედეგოობას იმ სიტუაციაში, როდესაც სუბიექტური გამოცდილება და აბსურდულობა მეფობს, რაც ინდივიდებს ართულებს საკუთარი რწმენის შერიგებას იმ რეალობასთან, რომელსაც მათ ხვდებიან.