ეს ციტატა ეხება საერთო ფსიქოლოგიურ ფენომენს, რომელიც შეინიშნება განსაკუთრებით ახალგაზრდებში: დაუმარცხებლობის გრძნობა ან თვითკმაყოფილება პოტენციურ გაჭირვებასთან დაკავშირებით. ახალგაზრდობის პერიოდში ინდივიდებს ხშირად სჯერათ, რომ ისინი დაუცველნი არიან და რომ გვერდითი მოვლენები ნაკლებად სავარაუდოა, რომ მათზე იმოქმედოს პირადად. ამ აზროვნებას შეუძლია ხელი შეუწყოს თავისუფლებისა და თავდაჯერებულობის გრძნობას, წაახალისოს კვლევისა და რისკის აღების შესაძლებლობები, რაც გადამწყვეტია ზრდისა და საკუთარი თავის აღმოჩენისთვის. თუმცა, ამან შეიძლება ასევე გამოიწვიოს სიცოცხლის გარდაუვალი გამოწვევებისთვის მზადყოფნის ნაკლებობა. როდესაც მოულოდნელი გაჭირვება ხდება - იქნება ეს ავადმყოფობა, დანაკარგი, ფინანსური პრობლემები თუ პირადი წარუმატებლობა - ისინი შეიძლება განსაკუთრებით შოკისმომგვრელი აღმოჩნდნენ მათთვის, ვისაც სჯეროდა, რომ ასეთი მოვლენები არ მოხდებოდა მათთან, რაც შეიძლება გამოიწვიოს უფრო დიდი ემოციური დისტრესი. ამ ტენდენციის აღიარება სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია როგორც ახალგაზრდებისთვის, ასევე მათთვის, ვინც მათ ხელმძღვანელობს, როგორიცაა პედაგოგები, მშობლები და მენტორები. ცხოვრების გაურკვევლობის შესახებ ცნობიერების გაზრდის გზით, ახალგაზრდებს შეუძლიათ განავითარონ გამძლეობა, დააბალანსონ ოპტიმიზმი პრაქტიკულობასთან და განავითარონ სიბრძნე, რომელიც საჭიროა უბედურებებში ნავიგაციისთვის, როდესაც ის წარმოიქმნება. საბოლოო ჯამში, იმის გაგება, რომ დაუცველობა ცხოვრების ბუნებრივი ასპექტია, შეუძლია ახალგაზრდებს გააძლიეროს პასუხისმგებლობის აღება, მომავლის დაგეგმვა და გამძლეობის ღირებულების დაფასება იდეალიზმის შეწირვის გარეშე.

---ლონი ანდერსონი ---