Eindelijk zei ik tegen Haragher: de regen is koud. Hij lachte en zei toen: hoe kan de regen koud zijn?! Jij bent de kou en je bent ellendig! Wat de regen betreft, het is niet koud of ellendig.
(Finally, I said to Haragher: the rain is cold. He laughed and then said: How can the rain be cold?! You are the cold and you are miserable! As for the rain, it is neither cold nor miserable.)
In Michael Crichton's "Eaters of the Dead" ontvouwt zich een gesprek tussen de verteller en Haragher, waar de verteller ongemak uittelt in de koude regen. Haragher reageert van het lachen en daagt het perspectief van de verteller uit door te beweren dat de regen zelf niet koud of ellendig is; Het weerspiegelt eerder de eigen gevoelens van kou en ellende van de verteller.
Deze uitwisseling benadrukt het thema van subjectieve ervaring versus objectieve realiteit. Het punt van Haragher suggereert dat iemands emotionele toestand hun perceptie van de wereld aanzienlijk kan kleuren, en benadrukt hoe persoonlijke gevoelens de interpretatie van externe omstandigheden, zoals het weer, kunnen verstoren.