Dieren sterven, vrienden sterven en ik zal sterven, maar één ding sterft nooit, en dat is de reputatie die we bij onze dood achterlaten.
(Animals die, friends die, and I shall die, but one thing never dies, and that is the reputation we leave behind at our death.)
Het citaat van Michael Crichton's "Eaters of the Dead" benadrukt de onvermijdelijke aard van sterfelijkheid, en benadrukt dat de dood een universele ervaring is die wordt gedeeld door alle levende wezens. Zowel dieren als vrienden zullen verdwijnen, net als elk individu. Dit dient als een herinnering dat het leven eindig is en dat iedereen uiteindelijk zijn eigen doel zal krijgen. Ondanks deze vergankelijkheid bezitten we echter de kracht om vorm te geven hoe we worden herinnerd nadat we weg zijn.
Crichton wijst erop dat hoewel de dood zeker is, de erfenis die we achterlaten is duurzaam. Onze reputatie, gevormd door onze acties, relaties en bijdragen, overweegt ons. Het suggereert dat wat er echt toe doet, is hoe we de mensen om ons heen beïnvloeden en de herinneringen die we creëren, die ons bestaan bepalen lang nadat we deze wereld hebben verlaten. Uiteindelijk is het onze reputatie die blijft resoneren en dient als onze blijvende afdruk op de samenleving.