In een discours over levensstijlkeuzes richtte een Sheikh een vragensteller van zijn volgelingen over hun schijnbare voorkeur voor verwennerij in eten en drinken, in tegenstelling tot de levensstijl van ascetische ouderen die van dergelijke genoegens afstand doen. De observatie van de Sheikh benadrukt een waargenomen verschil in waarden en prioriteiten bij de deelnemers.
In antwoord op de vraag benadrukte de Sheikh een principe van zelfvoorziening en beweerde dat zijn volgers ernaar streven een gevoel van onthechting te cultiveren van wereldse genoegens, terwijl ze zich ook richt op productieve bijdragen aan de samenleving. Deze uitwisseling weerspiegelt een diepere filosofische dialoog over de balans tussen het plezier van het leven en de idealen van ascese.