Ik had niet het gevoel dat hij echt stierf, behalve in zijn begrafenis Ik bezet de stoelen met de rouwenden en vervolgde de recitatie van de nobele koran, en het was betrokken bij alle aangrenzende in een hadith, Ik noemde eindeloze incidenten, behalve de late, en niemand noemde het. Echt, je hebt de wereld verlaten, schat, en het heeft je verlaten.
(I did not feel that he really died except in his funeral I occupied the seats with the mourners and continued the recitation of the Noble Qur’an, and it was involved in all adjacent in a hadith, I mentioned endless incidents, except the late, and no one mentioned it. Really, you left the world, dear, and it has left you.)
De spreker reflecteert op een diep gevoel van verlies, het gevoel dat het individu dat ze rouwden niet echt was gestorven tot het moment van de begrafenis. Dit suggereert een ontkoppeling tussen de realiteit van de dood en de emotionele ervaring die het met zich meebrengt. Omringd door rouwenden, doet de spreker zich bezig met het reciteren van de nobele koran, zich onderdompelen in het ritueel terwijl hij nog steeds een aanwezigheid van de vertrokken voelt.
Het verhaal benadrukt dat hoewel veel verhalen en gebeurtenissen werden verteld, de finaliteit van het vertrek van de persoon niet was geadresseerd. De spreker erkent aangrijpend dat hun geliefde is vertrokken uit de wereld, die ook is getransformeerd in hun afwezigheid. Deze dualiteit benadrukt de impact van verlies op zowel het individu als de wereld om hen heen.