Het is niet verre van dat alles zelfwaarde heeft ... en het is ook niet ver dat hij niet de waarde van de klootzak heeft ... de miljoen mensen die op dit moment hun adem uitspreken .. Tegelijkertijd huilt de stem van een kind om het verlies van hem ... of de stem van een geliefde die de nacht overbrengt en het universum is zijn hart of huilt?
(It is not far from that everything has self -value..and it is also not far that he does not have the value of the bastard..The one million people who pronounce their breath at this moment .. At the same time, the voice of a child is crying over the loss of him .. or the voice of a lover that transmits the night and the universe is troubled His heart ... laugh or cry ??)
Het citaat reflecteert op de intrinsieke waarde van elk individu, wat suggereert dat elke persoon een zelfwaarde heeft die niet kan worden afgenomen, ongeacht hun omstandigheden. Het verwijst ook naar een universele ervaring van pijn en verlies, en illustreert dat hoewel sommigen kunnen gedijen, anderen in angst achterblijven, met de dualiteit van het menselijk bestaan.
"Naguib Mahfouz's" Sugar Street "vangt de gelijktijdige geneugten en zorgen die mensen ervaren. De beelden van een kind dat huilt en het onrustige hart van een minnaar inkapselt de complexiteit van het leven, waar gelach en tranen naast elkaar bestaan, de nadruk leggen op onze gedeelde mensheid en de emotionele tapijt die ons allemaal verbindt.