Hoe meer ik wordt overwogen in deze machtige zonden, hoe meer mijn spijt, hoe groter de beschrijving ervan. Hij heeft soms mystieke bewegingen en gebaren die niet verwend zijn, en de walvis spreekt deze middelen echt voor het universum in intelligentie en inzicht. En de bewegingen van de walvis zijn allemaal gevuld met vreemdheid. Ik ben onwetend van hem en ik zal nooit onwetend zijn. En als ik hem niet eens ken, hoe kan ik dan zijn hoofd begrijpen? Dan - en dit is meer - hoe realiseerde hij zich zijn gezicht toen hij geen gezicht had? Het lijkt mij dat hij zegt: je zult mijn achtergronden zien, je zult mijn zonde zien, maar mijn gezicht dat je niet zult zien! Maar ik kan de achterdelen van de achtergrond niet laten zien, en wat het ook minder is dan zijn gezicht, ik zeg opnieuw dat hij geen gezicht heeft.
(The more I am contemplated in this mighty sins, the more my regret, the greater its description. He sometimes has mystical movements and gestures that are not spoiled, and the whale really speaks these means to the universe in intelligence and acumen. And the movements of the whale are all filled with strangeness. I am ignorant of him and I will never be ignorant. And if I do not even know him, how can I understand his head? Then - and this is more - how did he realize his face when he does not have a face? It seems to me that he says: You will see my backgrounds, you will see my sin, but my face you will not see! But I can't show the back parts of the background, and whatever it is less than his face, I say again that he has no face.)
Het citaat weerspiegelt een diep gevoel van spijt en contemplatie met betrekking tot de aard van zonde en de mysterieusheid van het bestaan, in het bijzonder belichaamd door de walvis. De verteller geeft een evoluerend begrip van de walvis en beschouwt het als een wezen dat op zijn eigen unieke manier communiceert door bewegingen die zowel mystiek als vreemd zijn. Deze complexiteit leidt tot een erkenning van onwetendheid, terwijl de verteller worstelt met de diepgaande aard van het begrijpen van een entiteit die zo enorm en raadselachtig is.
Bovendien wordt de strijd van de verteller met het begrijpen van de essentie van de walvis benadrukt door het idee dat hoewel hij een glimp kan opvangen van zijn zonden en achtergrond, de ware identiteit, vertegenwoordigd door een 'gezicht', verborgen blijft. Deze metafoor van de walvis die een gezicht ontbreekt, onderstreept de beperkingen van het menselijk begrip en de Golf die bestaat tussen de mensheid en de uitgestrektheid van de natuur of het bestaan. Uiteindelijk onderzoekt de passage thema's van perceptie, het onbekende en het gevoel van verwondering dat gepaard gaat met grijp met zulke grote concepten.
