Is het dat het door zijn onbepaalde tijd de harteloze leegten en immensiteiten van het universum weerspiegelt en ons dus van achteren steekt met de gedachte aan vernietiging, wanneer het de witte diepten van de Melkweg aanschouwt? Of is het, dat in wezen witheid niet zozeer een kleur is als de zichtbare afwezigheid van kleur, en tegelijkertijd het beton van alle kleuren; Is het om deze redenen dat er zo'n domme leegheid is, vol betekenis, in een breed landschap van sneeuw- een kleurloze, allerlei van atheïsme waaruit we krimpen?
(Is it that by its indefiniteness it shadows forth the heartless voids and immensities of the universe, and thus stabs us from behind with the thought of annihilation, when beholding the white depths of the milky way? Or is it, that as in essence whiteness is not so much a color as the visible absence of color, and at the same time the concrete of all colors; is it for these reasons that there is such a dumb blankness, full of meaning, in a wide landscape of snows -- a colorless, all- color of atheism from which we shrink?)
De passage van Moby-Dick duikt in de diepgaande emotionele effecten die de kleur wit, met name in de context van een enorm, besneeuwd landschap of de Melkweg, kan oproepen in de waarnemer. Het suggereert dat de onbepaalde tijd van witheid de overweldigende leegte van het universum kan symboliseren, waardoor gedachten van vernietiging en existentiële angst uitlokken. Deze contemplatie genereert een gevoel van ongemak, omdat de schoonheid van de scène wordt ondermijnd door het gewicht van wat het vertegenwoordigt.
Bovendien reflecteert de tekst op de aard van de witheid zelf en beschrijft het zowel als een afwezigheid van kleur als een mogelijke weergave van alle gecombineerde kleuren. Deze dualiteit doordrenkt wit met een zekere leegte die paradoxaal genoeg zinvol is. In de stille uitgestrektheid van sneeuw bestaat er een diepgaande stilte die reflectie uitnodigt, maar ook een gevoel van angst en vervreemding opweegt, waardoor de essentie van atheïsme wordt ingekapseld waar velen instinctief van teruggaan.
