Dit citaat uit David Mitchells "The Bone Clocks" benadrukt het idee dat verhalen en identiteiten volledig gevormd moeten zijn in plaats van onvolledig of dubbelzinnig. Net zoals zwangerschap een afzonderlijke toestand is, moet het genre van een boek definitief zijn, geheel fantasie of niet. Deze uitspraak zet aan tot nadenken over de grenzen van literaire classificaties en stelt het idee van het vermengen van genres zonder duidelijk doel ter discussie.

Door een parallel te trekken tussen literatuur en menselijke ervaringen illustreert het citaat bovendien het belang van authenticiteit bij het vertellen van verhalen. Het suggereert dat zowel boeken als mensen hun volledige identiteit moeten omarmen. Dit perspectief kan zowel lezers als schrijvers aanmoedigen om diepgang en duidelijkheid in hun verhalen te zoeken, wat leidt tot boeiendere en betekenisvollere werken.