William S. Burroughs legt de intense en boeiende essentie van de woede van een kat vast in zijn boek 'The Cat Inside'. Hij beschrijft de woede van een kat als een spectaculair gezicht en vergelijkt het met een vurig fenomeen. Het haar van de kat staat op het einde en de beelden roept een gevoel van elektrische energie op, wat suggereert dat zijn woede niet alleen krachtig is, maar ook betoverend is in zijn display.

Deze levendige weergave benadrukt het idee dat de emoties van een kat diepgaand zijn en een gevoel van ontzag kunnen oproepen. De vergelijking van de ogen van de kat met laaiende en sputterende elementen verbetert verder het beeld van een wezen dat respect en aandacht bestaat uit een woede.