Een probleem is alleen maar onoplosbaar voor de patiënt; Voor anderen kan het een komische of ergernis hebben. Het bedacht me dat ik op dit moment opgesloten was geraakt, zoals een van mijn ellendige patiënten voor wie het moment voor een gemakkelijke oplossing is verstreken. Ik kon niet doorgaan in mijn leven - wat er nog over was - totdat ik een beter begrip had van wat er voorbij was. Dit was het 'harde werk' dat ik als jonge therapeut mijn patiënten schuldig had aanbevolen; Maar voor mij leek het beter om zich te wenden tot de oude standbys: ontkenning, sensueel plezier of een verandering van onderwerp - naar Newton of Matthew Arnold.
(A problem is only insoluble to the sufferer; to others, it may have a comic or exasperating simplicity. It occurred to me that at this juncture I had become locked in, like one of my wretched patients for whom the moment for an easy solution has passed. I couldn't go forward in my life – whatever remained of it – until I had a better understanding of what was past. This was the 'hard work' that as a young therapist I had glibly recommended to my patients; but for me it seemed better to turn to the old standbys: denial, sensual pleasure or a change of subject – to Newton, or Matthew Arnold.)
Het citaat reflecteert op de aard van problemen, wat suggereert dat wat misschien onoverkomelijk lijkt voor iemand die ze ervaart eenvoudig voor buitenstaanders kan lijken. De verteller realiseert zich dat ze gevangen zijn geraakt in hun eigen worstelingen, vergelijkbaar met hoe sommige van hun patiënten zich voelen. Deze erkenning leidt tot het begrip dat men hun verleden moet confronteren om vooruit te komen in het leven, met de nadruk op de uitdaging van zelfreflectie en groei.
De toelating van de verteller onthult de ironie in het eerder gegeven advies aan patiënten, omdat ze nu het zeer harde werk vermijden dat ze ooit verdedigden. In plaats van hun problemen onder ogen te zien, vangen ze zichzelf om te leunen naar afleidingen en geruststellende ontsnappingen, gesymboliseerd door verwijzingen naar ontkenning en literaire figuren. Dit benadrukt de complexiteit van menselijke ervaringen en de moeilijkheid om persoonlijke demonen aan te pakken, ondanks het erkennen van de noodzaak van dergelijke inspanningen.
