Ik vond het leuk om door het beige -brein te snijden toen het was opgelost; De textuur deed me denken aan gekookte bloemkool. Het was geweldig om dit gekrompen orgel in je handen te houden, de formaldehyde die over je polsen liep, en je de miljard vuren die vele jaren vonden voor te stellen die de bloemkool had laten geloven dat het Fred was.
(I liked slicing through the beige brain when it had been fixed; the texture reminded me of cooked cauliflower. It was wonderful to hold this shrunken organ in your hands, the formaldehyde running down over your wrists, and picture the billion firing synapse that for many years had made the cauliflower believe that it was Fred.)
In "Where My Heart sloeg sloeg", onderzoekt Sebastian Faulks diepe thema's van geheugen en identiteit door levendige beelden. De verteller herinnert zich een moment van snijden door een bewaarde brein, waardoor een zintuiglijke vergelijking met gekookte bloemkool wordt getrokken. Deze handeling symboliseert een dissectie van het zelf en vertegenwoordigt hoe de complexiteit van de geest kan worden vertaald in iets tastbaars en fysieks.
De ervaring van het vasthouden van de hersenen roept een aangrijpende reflectie op op de essentie van zijn en bewustzijn. De verteller overweegt de talloze gedachten en herinneringen die ooit een persoon hebben gedefinieerd, wat illustreert hoe het fysieke overblijfselen sterk kunnen contrasteren met het levendige leven dat ooit leefde. Dit moment omvat het snijpunt van wetenschap en menselijke ervaring, waarbij de kwetsbaarheid en het wonder van het leven worden benadrukt.