In "Where My Heart sloeg sloeg", onderzoekt Sebastian Faulks diepe thema's van geheugen en identiteit door levendige beelden. De verteller herinnert zich een moment van snijden door een bewaarde brein, waardoor een zintuiglijke vergelijking met gekookte bloemkool wordt getrokken. Deze handeling symboliseert een dissectie van het zelf en vertegenwoordigt hoe de complexiteit van de geest kan worden vertaald in iets tastbaars en fysieks.

De ervaring van het vasthouden van de hersenen roept een aangrijpende reflectie op op de essentie van zijn en bewustzijn. De verteller overweegt de talloze gedachten en herinneringen die ooit een persoon hebben gedefinieerd, wat illustreert hoe het fysieke overblijfselen sterk kunnen contrasteren met het levendige leven dat ooit leefde. Dit moment omvat het snijpunt van wetenschap en menselijke ervaring, waarbij de kwetsbaarheid en het wonder van het leven worden benadrukt.