De hoofdpersoon reflecteert op de aard van bruiloften en beschouwt ze als bijzondere gebeurtenissen gevuld met formaliteiten en ernstige verplichtingen. Hoewel traditionele geloften worden uitgewisseld, gelooft ze dat de essentie van een succesvolle unie veel eenvoudiger is. In plaats van complexe beloften, moet het paar een eenvoudige vraag over hun geluk samen worden gesteld.

Ze suggereert dat de focus van het huwelijk zou moeten verschuiven naar de wederzijdse vreugde en tevredenheid van het paar, waar het ultieme antwoord idealiter een harmonieuze overeenkomst zou moeten zijn. Dit perspectief benadrukt dat persoonlijk geluk de ware basis is van een relatie, in plaats van de uitgebreide rituelen die vaak gepaard gaan met huwelijksceremonies.